Αποχής θέατρα

Στο παρακάτω θεατρικό δράμα πρωταγωνιστούν οι
Α - Χαλαρός Χλεχλεψαχνωαφορμής
Β - Ψαγμένος Ρομαντικοβιαιοκαταστολής

Α: Έλα ρε μαλάκα! Που χάθηκες ρε φίλε; Τί νέα;
Β: Καλά φίλε μου. Τώρα πήγαινα να πάρω τσιγάρα. Εσύ;
Α: Εγώ ρε φίλε πάω να βγάλω κάτι εισιτήρια γιατί θα πάω Μύκονο το Σαββατοκύριακο.
Β: Με ποιον;
Α: Με την κοπέλα μου να πούμε. Βρήκα ευκαιρία τώρα με τις εκλογές να την κάνω για παραλία. Κλασικά ρε μαν.
Β: Δεν θα ψηφίσεις;
Α: Τί να ψηφίσω ρε φίλε να πούμε; Στ αρχίδια μου. Σιγά μην ασχολούμαι με τους μαλάκες να πούμε. Εγώ είχα κανονίσει με την κοπελιά μου εδώ και 15 μέρες να πάμε διακοπές. Δεν ασχολούμαι με τέτοια πράγματα ρε μαλάκα. Αφού αράζουμε μια χαρά να πούμε στη Μύκονο με τις μπύρες μας, τους καφέδες μας, τη μουσική μας και ξέρεις τώρα...Ωραία φάση. Εξάλλου ποιον να ψηφίσω και γιατί; Εντάξει ο πατέρας μου θα ψηφίσει γιατί να πούμε το χρωστάει σε κάποιον που του έκανε μία χάρη. Και με πρήζει κι εμένα να πάω αλλά "Κάτσε ρε πατέρα", του λέω, "έχω κανονίσει να πάω με την κοπέλα Μύκονο να περάσω καλά, μην μου τα ζαλίζεις". Ε χαλαρά ρε φίλε ξέρεις τώρα. You know. Εσύ τί θα κάνεις; Θα ψηφίσεις;
Β: Κοίταξε φίλε. Όπως είχε πει και ο Λένιν "Αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι θα ήταν παράνομες". Οι εκλογές είναι μία κρατική διαδικασία για την επιβεβαίωση της κρατικής εξουσίας. Το λάθος είναι να προσπαθήσεις να αντιδράσεις απέναντι στο κράτος μέσω αυτής της διαδικασίας. Η μόνη αντίδραση απέναντι στην εξουσία και στο κράτος γίνεται στους δρόμους. Καμία αλλαγή ή επανάσταση δεν έγινε με εκλογές. Τίποτα καλύτερο για την κοινωνία δεν προέκυψε από τις εκλογές. Ο εργάτης δουλεύει για το κράτος σαν δούλος και πληρώνεται με ψίχουλα και ο εργοδότης είναι όργανο της εκάστοτε εξουσίας. Ο Μαρξ, ο Μπακούνιν, ο Λένιν και ο Κροπότκιν είχαν κάνει...
Α: Πω ρε μαλάκα κοίτα τη γκόμενα πως κουνιέται...
Β: Ε; Όπως έλεγα λοιπόν, αυτοί και πολλοί άλλοι, είχαν κάνει τεράστιες αναλύσεις που με λίγα λόγια κατέληξαν διαλεκτικά ή μη, ότι η επανάσταση είναι ο μόνος δρόμος του λαού. Συνεπώς δεν πρόκειται να συμμετέχω σε μία διαδικασία όπου δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Κι εξάλλου εγώ, εκτός από πορείες που συμμετέχω και βαράω μπάτσους και πετάω πέτρες και μπουκάλια, σαν καλλιτέχνης αντιδρώ δημιουργικά απέναντι στην κρατική καταστολή, καταπίεση και εκμετάλλευση με τα έργα μου.
Α: Ωραίος ρε μαλάκα. Να σου πω ρε μαλάκα επειδή βιάζομαι να βγάλω τα εισιτήρια ψήνεσαι να πούμε να πάμε για ένα καφεδάκι, να δούμε και κανένα μωρό, να πούμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα. Ξέρεις τώρα. Χαλαρά.
Β: Ναι ρε φίλε.
Α: Οκ ρε. Τα λέμε.
Β: Τα λέμε.

Παρατηρήσεις:
Η γκόμενα ας θεωρηθεί κομπάρσος του σεναρίου, αν και όντως κουνιόταν πολύ.