Τροπος ζωής.
Η γυναίκα του συχνά γκρίνιαζε. Πώς δεν είχαν λεφτά, δεν της έπαιρνε κανένα ρούχο και τέτοια. Παραμύθια ήταν αυτά όμως. Στην πραγματικότητα αυτός δεν γαμούσε καλά. Και η γυναίκα του είχε κόμπλεξ που βρισκόταν με έναν άντρα που ούτε να την ικανοποιήσει δεν μπορούσε. Δεν ήταν αγάμητη - κακογαμημένη ήταν. Αλλά δεν έφταιγε αυτή η κακομοίρα. Του φώναζε συνέχεια. Και τότε αυτός από τα νεύρα του έβγαινε έξω το βράδυ και έπινε, μετά για να ξεσπάσει συλλάμβανε κανένα πιτσιρίκο που ήλπιζε να έχει πάνω του μία μικρή - αλλά αρκετη για να περάσει ένα βράδυ - ποσότητα ναρκωτικών. Αστυνομικός ήταν. Έβρισκε ναρκωτικά όποτε ήθελε. Και έκανε προσωπική χρήση ή τα πούλαγε. Αστυνομικός ήταν. Ένας Άλλος. Φορούσε στολή και κυκλοφορούσε στο δρόμο. Δεν άνηκε στο ίδιο επίπεδο με τον κοινό κόσμο που φόραγε φυσιολογικά ρούχα στη δουλειά του. Όχι, είχε καθήκον να προστατέυσει. Γι αυτό του είχαν δώσει όπλο. Γκλομπ για να βαράει και χειροπέδες για να δένει. Ένας μπάτσος ήταν.
Ο μπάτσος.
"Όχι μπάτσος!Γκρρρρρ..."
Πάντα όταν του θύμιζαν αυτή τη λέξη που προσδιόριζε το επάγγελμά του τον έκανε να γρυλλίζει. Ποτέ δεν το έβγαζε προς τα έξω αυτή την οργή που είχε για την έκφραση αυτή. Μόνο μπροστά σε συναδέρφους βρίζανε τους πάντες που τους έβριζαν. Η κοινωνία τον αποκαλούσε μπάτσο! Γαμώ τη κοινωνία!
"Μπάτσος! Γαμώ τη κοινωνία σας! Ναι είμαι μπάτσος ρε κουφάλες! Έχω εξουσία και γουστάρω ρε ανθρωπάρια! Κι όποιος θέλει να μου πάει κόντρα ας έρθει!"
Η αλήθεια είναι ότι είχε πρόβλημα με τα νεύρα του. Επισκεπτόταν συχνά έναν φίλο του ψυχολόγο. Δεν πήγαινε σε ψυχίατρο παρόλο που έκανε φαρμακευτική αγωγή. Κοστίζουν περισσότερο οι ψυχίατροι και εξάλλου με τον ψυχολόγο γνωριζόντουσαν πολλά χρόνια και είχαν καλύτερη σχέση μη επαγγελματική. Ο ψυχολόγος του χε δώσει κάποια φάρμακα ανα τακτά χρονικά διαστήματα για τις κρίσεις που τον έπιαναν. Ένας μπάτσος με ψυχολογικά προβλήματα...αυτός ήταν.
"Τα γαμημένα κωλόπαιδα! Με βρίζουν γι αυτό που είμαι! Ένας γαμημένος μπάτσος!"
Το υλικό.
Μια μέρα συνηθισμένη. Ήπιε ένα καφέ. Χαιρετησε κι έφυγε. Το κινητό χτύπησε.
"Ελα Βασίλη. Ναι κι εγώ βραδυνή βάρδια έχω. Ναι θα τα πούμε εκεί"
Χαιρέτησε την γυναίκα του. Το ξερε ότι η γυναίκα του σιχαίνονται του μπάτσους. Τη μισούσε γι'αυτό. Η γυναίκα του τον θεωρούσε δειλό! Όλοι τον θεωρούσαν δειλό. Εξάλλου ήταν τελείως λογικό. Μεγάλωσε σε οικογένεια δειλή, τον μάθανε να είναι δειλός, τον έμαθαν να παρασιτεί στην κοινωνία. Κι όπως λένε : το μήλο κάτω απ τη μηλιά θα πέσει.
"Άντε γαμήσου ρε Επαμεινώντα", του φώναζε πολλές φορές.
Μία γυναίκα που τον βρίζει, μία ολόκληρη κοινωνία που τον βρίζει. Οι μόνοι που δεν τον έβριζαν ήταν οι συνάδερφοί του, γιατί και αυτοί ήταν φτιαγμένοι από την ίδια πάστα : Σκατά.
Το βράδυ εκείνο είχε νυχτερινή βάρδια. Πάλι βόλτες μέσα στα στενά. Κι εκείνα τα κωλοπαιδα...
"Που σαι ρε Μπιλι!"
"Ελα φίλε"
"Παμε να πιουμε καμια μπυρα;"
"Και δεν πάμε!"
Μπύρα στη μπύρα ποτό στο πότο δεν ήταν λίγες οι φορές που έπιναν εν ωρα υπηρεσίας. Εξάλλου μπορούσαν να το ελένξουν. Τί να ελένξουν δηλαδή; Μια χαρά ήταν. Γελάγανε κάνανε πλάκες...Αλλά εκείνα τα κωλόπαιδα! Τα γαμημένα ήταν θέμα χρόνου πότε θα γινόταν! Ναι σίγουρα κάποια στιγμή κάτι θα γινόταν. Απλά θα το έκανε. Δεν θα το σκεφτόταν και πολύ. Ένα κλικ είναι.
Μπαμ.
Βγήκαν με το μπατσικό για τις καθιερωμένες βόλτες.
Νάτοι. Τους είδε από μακριά. Κοίταξε έξω. Κωλοδάχτυλα. Κωλοδάχτυλα! Κωλοδάχτυλα και βρισιές! Φάτσες να γελάνε πρόστυχα και να κοροϊδεύουν. Ακόμα κι αν δεν άκουγε θα μπορούσε να καταλάβει από τις κινήσεις των στομάτων τους ότι έλεγαν αυτή τη γαμημένη λέξη : Μπάτσε! Κωλόμπατσε! Σκατόμπατσε! Και μετά γέλια!
Αυτό ήταν.
"Σταμάτα...Έλα μαζί μου"
Βγήκαν από το αμάξι. Άρχισαν να κατευθύνονται προς την παρέα.
"Γαμημένα κωλόπαιδα τώρα θα δείτε τί σημαίνει αστυνομικός! Τώρα θα δείτε τί σημαίνει μπάτσος! Θα σας γαμήσω! Ελάτε ρε πουστάκια! Ελάτε αν φοράτε παντελόνια!"
Έβγαλε το πιστόλι, σημάδεψε προς την παρέα. Όλο και κάποιον θα πετύχαινε. Αλλά και να μην πετύχαινε τί σημασία έχει. Αρκεί να τα πυροβολήσει τα μαλακισμένα! Αυτό δε θέλατε;
"Μπαμ μπαμ!"
Παύση.--------------
"Θα με βάλουν μέσα για λίγο. Θα με αθωώσουν. Και τί έγινε που σκότωσα. Όλοι αργά ή γρήγορα θα πυροβολήσουμε κάποιον. Σημασία έχει ποιος έχει τα αρχίδια να πετύχει το στόχο! Δεν παίζουν ρόλο οι ικανότητες! Το κάνεις ή δεν το κάνεις; Είσαι μάγκας ή όχι; Τα φάρμακά μου τα έχω. Με συνάδελφους θα μαι στο τμήμα...Είναι καλά παιδιά, θα καταλάβουν. Έχουμε αλληλεγγύη μεταξύ μας οι μπάτσοι...ε οι αστυνομικοί εννοώ!"
Τέλος.
